Sylvia Plath: I am Vertical / Dikey Dururum

I Am Vertical

But I would rather be horizontal.

I am not a tree with my root in the soil

Sucking up minerals and motherly love

So that each March I may gleam into leaf,

Nor am I the beauty of a garden bed

Attracting my share of Ahs and spectacularly painted,

Unknowing I must soon unpetal.

Compared with me, a tree is immortal

And a flower-head not tall, but more startling,

And I want the one's longevity and the other's daring.

Tonight, in the infinitesimal light of the stars,

The trees and the flowers have been strewing their cool odors.

I walk among them, but none of them are noticing.

Sometimes I think that when I am sleeping I must most perfectly resemble them--

Thoughts gone dim.

It is more natural to me, lying down.

Then the sky and I are in open conversation,

And I shall be useful when I lie down finally:

Then the trees may touch me for once, and the flowers have time for me.

Dikey Dururum

Fakat yatay durmayı yeğlerdim.

Mineralleri ve anne sevgisini soğurarak

Her Mart pırıl pırıl yaprak açacak

Bir ağaç değilim ben; toprakta değil köklerim.

Payıma düşen Ah’ları cezbeden

Ve yakında yapraksız kalacağını bilmeyen

İhtişamla resmedilmiş bahçe tarhının güzelliği de değilim.

Ölümsüzdür bir ağaç, kıyaslandığında benimle

Ve bir çiçek başı daha bir irkiltir, uzun olmasa bile,

Birinin uzun ömrünü, diğerinin cüretini isterim.

Bu gece, yıldızların miniminnacık ışıkları altında,

Ağaçlarla çiçekler serin kokularını yaymakta.

Farkına varmaz hiçbiri, yürürüm aralarında.

Uyurken en mükemmel şekilde onlara

Benzemek zorundayım diye düşünürüm ara sıra –

Düşünceler bulanmakta.

Uzanıp yatmak, daha doğal geliyor bana.

Sonra gökle ben konuşuruz açıkca,

Ve faydalı olacağım ben en son kez yattığımda:

O vakit dokunur bana ağaçlar ilk kez,

ve çiçekler zaman ayırır bana.

SYLVIA PLATH / çeviren: İsmail Haydar Aksoy