"son dakkacı"ya övgü!

Elimde değil "Son Dakkacı" yım ben! Kendimi bildim bileli ama!

Ya çok uyurum işleri yetiştiremem, ya hiç uyumam her şeyi yaparım! Ama şaşmaz bir tecrübeyle sabittir ki her daim önemli işleri sona bırakırım! Hatta o işi yaparken arada yapılmaması lazım her işi de o son dakikalara sığdırırım! Bugüne dek çok iyi not aldığım tüm sunumları, sunum saatinden 2 saat kadar önce kantinde sıfırdan başlayarak hazırladım ( mediterranean politics de dahil!) çoğu da ingilizcedir o sunumların.. Çünkü neden efendim? Çünkü ben stres altında yükselen insanlar grubundanım! Asla önceden iş bitiremem, aylar önceden haberim varsa mutlaka ertelerim son ana dek, çünkü heyecanlı gelmez, yapacak hep daha elzem işler bulurum (uyumak, sokakları turlamak, kitaplar okumak ya da boş boş duvaralara bakmak gibi mesela) ve son gün gelip çattığında da en son saate sıkıştırırım!

Çok azar işittim bu huyum yüzünden! Yayın yönetmenimle defalarca kafa kafaya geldim, ama hala en güvenilir editörü benim, çünkü yetiştiremeyecek korkusu yok, nasılsa son anda bile olsa yapacak diye rahatça evine gidebiliyor.. babam hiç umursamamıştır son dakikacılığımı, ama annemden çok laf yedim bu yüzden! ama ne değişti? HİÇBİR ŞEY! arkadaşlarımdan da tonla azar işittim, ama sonuçta karlı çıkan ben oldum hep. Şans mı, stres altında gelen güç mü, şerbetli olmak mı bilemiyorum tabii, ama benim bu halimi "maceracılık!" diye eleştirenleri artık gülümseyerek karşılıyorum, çünkü sonunda felaket de yaşanacak olsa ben bu işleri önceden yapamam.. sanki erken yapmaya kalkınca tüm bilgi ve birikimim bir yerlerde unutulmuş gibi aptallaşıyorum: uyku basıyor! lakin gel gör ki: o son dakikada tüm algılarım ayaklanmış halde savaş meydanında gibi bir cesaretle ayağa dikiliyorum.

Şimdi elimde büyük bir son dakika haberi var! yarın saat 5'e dek teslim olmuş olması gerekiyor, ben çalışmaya akşam 22.00 sularında başladım ve şu an sabah 05.28. aslında çalışma son buldu her şey hazır, okula gidip dublaja ve kurguya girip bitirmem lazım ödevi. uyumama nedenim, uyursam asla uyanamayabilirim! o yüzden oturup blogda saçmalamak işime geliyor!

Eğer yarın bu işin altından kalkamazsam akıllanır mıyım? Sanmıyorum.. yani akıllanmak isterim de, akıllanamam, o kapasite bende yok galiba!